BRAND OP DE MAASKADE (1977)

oud krantenknipsel…

krant 1977

Morgen is het precies 27 jaar geleden dat dit artikel in de krant stond. Gelukkig is is mijn oma er toen met een paar verschroeide plekken in haar haren vanaf gekomen. Zij was namelijk de vrouw die daar samen met mijn opa woonde en de vrouw die op dat moment dus thuis was. Ik weet het nog goed, was dus acht jaar oud en op datzelfde moment thuis met mijn moeder.

Bizar genoeg was zij op het moment dat de brand uitbrak aan het bellen met mijn oma…. Op een gegeven moment is mijn oma dus geroepen door de brandweer (zij had in de eerste instantie niet eens iets door) en dat hoorde mijn moeder door de telefoon.

Mijn moeder dropte mijn zusje en mij bij de buurvrouw en rende vervolgens, vanuit het centrum de Maasbrug over, naar het Noordereiland, naar het huis van haar ouders. Daar was mijn oma net met een hoogwerker uit haar huis gehaald, samen met papagaai “Lorre” en hondje “Blacky”. Ze had echter nog een hondje “Wippie” (had lam pootje) die ze niet mee had kunnen krijgen. Nadat de brand was geblust en mijn moeder met de brandweerman het huis inging, bleek deze slimmerik ergens onderin een kast te zijn gaan zitten. Bibberend en nat van het bluswater kwam hij tevoorschijn. Gelukkig! (want mijn oma was in alle staten) en een wonder, allebei haar hondjes waren er nog.

Echt raar om dat ineens weer te lezen en om die foto’s te zien van mijn moeder en mijn oma in dat busje. Mijn oma is al jaren geleden overleden, maar ineens waren de hele gebeurtenis en meer herinneringen weer heel dichtbij.

Ze kwamen met hun beesten en nog wat schamele bezittingen tijdelijk bij ons in huis, totdat er iets anders geregeld was. Ik herinner me de brandlucht nog, die wel even is blijven hangen toen. Het heeft al met al aardig wat impact op ons gezin gehad!

Mijn moeder kreeg dit vergeelde kranten-artikel een paar weken geleden van een tante. Zij had het altijd bewaard en kortgeleden ergens gevonden.

Maar dat waren dan ook wel de enige pluspunten in dit drama. De hele huisraad was vergaan, mijn opa’s visglas kapot gespoten en mijn oma had er natuurlijk ook een enorme klap van gehad.

1 reactie

  1. D@W schreef:

    Wat een gebeurtenis. Ja, dat blijft je dan toch wel altijd bij en ook al vergeet je het, dan door in dit geval een krantenknipsel ga je weer even terug in de tijd…. 😕

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *