NOG EVEN OVER DE SMARTLAPPEN

“Weet je nou wat dat was, dat liedje met dat jongetje wiens lichtje uitging?” zegt mijn moeder. We zitten bij de Hema koffie te drinken en hebben het nog even over het smartlappenfestival en over het gezang van mijn moeder van vroeger. “Dat was het lied: ik ga pappie tegemoet” gaat ze verder. “Ik heb de hele week zitten verzinnen in welke tekst dat zat en je vader en ik hebben er op internet naar gezocht.” “Hoe ging het dan?” vraag Ik. Ze zingt een paar regels van het lied. Ohja… inderdaad, dat is het liedje dat ik bedoel. Wat een verschrikkelijke smartlap.

Als ik thuiskom ga ik zelf eens even zitten googelen op songteksten van de zangeres zonder naam en zie hier het lied:

“In een hutje in de duinen

Lag een knaapje voor het raam

Turend naar de ranke scheepjes

Langs de wijde waterbaan

Het kon door ziekte niet naar school toe

Het was sinds lang niet sterk genoeg

Mammie oog schoot steeds vol tranen

Als het smekend aan haar vroeg

Mammie laat me toch gaan varen

Kom doe nu mijn schoentjes aan

Laat me roeien in ons schuitje

Laat me toch naar pappie gaan

Mammie durfde niet te zeggen

Dat zijn pappie nooit meer kwam

Dat een storm zijn schip deed zinken

En de wrede dood hem nam

Maar toen het kindje in een koortsdroom

Steeds maar om zijn pappie riep

Nam ze het snikkend in haar armen

En herhaalde tot het sliep

Morgen zal je pappie komen

Koek en speelgoed brengt hij mee

En dan mag je schuitje varen

Met je pappie op de zee

Morgen zei het ventje zachtjes

Maar er brak geen morgen aan

Want het kleine levenslampje

Is die nacht stil uitgegaan

Het was als had de dood gefluisterd

Wat zijn mams verzwegen had

Nog hoort zij de laatste woorden

Van haar lieve kleine schat

Mammie, mammie toe niet huilen

Alles komt nu immers goed

Ik ga roeien in ons schuitje

Ik ga pappie tegemoet…”

Nou? Heb ik als kind overdreven, toen ik mijn moeder de mond probeerde te snoeren?

Ik dacht het niet.
(meer smartlapteksten van Mary Servaes lezen? >>> *klik!*)