EINDELIJK NAAR SIHANOUKVILLE!

Om half zeven gaat de wekker. Dat valt even tegen na ons redelijke doorzakavondje, maar gelukkig hebben we gisteravond alles al zover mogelijk ingepakt dus we zijn snel klaar. Daardoor hebben we de tijd om beneden nog een lekker potje thee en twee sandwiches te bestellen. Jammie! Om even over achten worden we met het busje van het Royal Guesthouse naar het busstation gebracht. Daar staat de touringcar al te wachten. Het is een busreis van vier uur, Één van de kortste die we hier hebben maar deze keer duurt de rit voor mijn gevoel erg lang. Misschien omdat ik zo’n zin heb en zo benieuwd ben hoe het zal zijn in Sihanoukville.

Als we om een uur of één op plaats van bestemming arriveren stormen de moto-taxi-drivers weer op ons af. We willen naar het guesthouse ‘Orchidee’, dat schijnt van Nederlanders te zijn. De moto-driver vindt het niet de beste keuze maar vooruit, voor drie dollar totaal (2 brommers) willen ze ons er wel heen brengen. Als we na een ritje van zo’n tien minuten bij het guesthouse aankomen blijken ze nog maar één kamer vrij te hebben. Van 25 dollar! Dat vinden we veel te duur dus nu mogen de drivers ons toch naar een ander guesthouse (van hun keuze) brengen. Ze brengen ons naar het GST Guesthouse, vlakbij het strand; het Ochheuteal Beach. Daar blijken de kamers 8 dollar te zijn en dat klinkt ons een stuk beter in de oren. Voor het eerst hebben we een kamer waarvan de deur gewoon buiten is. Met een voorportaaltje met twee stoeltjes en een tafeltje. Zo’n motel-idee, ziet er hartstikke leuk uit.

We zijn helemaal opgetogen. We zijn vlakbij de zee! We kleden ons snel om en gaan even later gehuld in bikini met sarong plus in zwembroek met t-shirt de deur weer uit. Het is maar een klein stukje lopen en we staan op het strand. De blauwe zee bruist ons tegemoed. Dit is lekker! We gaan gelijk zwemmen, het water is heerlijk. Helemaal niet koud, eigenlijk gewoon warm! Met Marcus zwemmen in de zee. Zalig! Ik krijg inene dat sub-tropische-vakantie-gevoel over me. We gaan op de sarong op ’t zand liggen. De zon staat hoog aan de hemel. Wie weet gaan we deze laatste dagen nog even bruin worden ook! ;o) Er komen wel heel veel verkopers (vrouwen en kinderen) en bedelaars langs. Massage? Pedicure? Manicure? Zonnebril? Armband? Ketting? Snack? Alles is in overvloede verkrijgbaar en we moeten de hele middag “no thank you” zeggen. Marcus brengt ze soms in verwarring door te vragen of ze door hem willen worden gemasseerd. Voor één dollar. Dat is wel lachen. Aan het eind van de middag schuiven we een terrasje aan het strand op en zitten we tot zonsondergang biertjes te drinken en vliespinda’s te eten. Zalig is het. Er zit ook een internetcafé aan het terras en Marcus belt van daaruit op naar de dokter in Phnom Penh. Die heeft hele goede berichten. Het bloed en de waarden zijn “normal” zegt hij en hij wenst ons veel plezier in Sihanoukville. Niets staat ons meer in de weg om naar het Bamboo Island te gaan, we besluiten de trip gelijk voor de volgende ochtend te regelen.

Die avond gaan we naar Bar Ru, waar je een hutje op het eiland kan reserveren. De man achter de bar neemt via een bakkie contact op met het eiland en regelt ons verblijf en de boottocht er naartoe. Morgenochtend moeten we om 9:00 uur bij de bar zijn en van daaruit vertrekken we naar Koh Ru, de echte naam van het eiland. Er staan 1 bar en 10 hutjes op het eiland. De hutjes hebben alleen bedden en klamboes, douche en toilet moeten we delen en stroom (alleen voor een lamp) is er van 17:30 tot 00:00 uur via een aggregaat. We zijn echt benieuwd. Maar eerst moeten we vanavond nog eten. De man achter de bar raadt ons het restaurant van de Nederlanders Pim en Wilma aan. …Èn van de medewerkers kan ons er wel even op de brommer naartoe brengen. Zo gezegd zo gedaan. Het is wel leuk (en vreemd) om ineens met twee van die mensen Nederlands te praten. Een paar jaar geleden hebben ze samen voor het eerst door Azië gereisd en een jaar later (nu twee jaar geleden) zijn ze dus dat restaurant met guesthouse in Sihanoukville begonnen. Bijzonder…. Ze missen Nederland helemaal niet zeggen ze. Wij kunnen ons er niet zoveel bij voorstellen want in heel Sihanoukville en met name in hun restaurant kun je een kanon afschieten. Er zit geen kip! Het eten is redelijk lekker en ze hadden een mooie toilet *grijnz* dat wel. Als we alles op hebben wandelen we helemaal terug naar GST (een heel eind!). Sihanoukville lijkt een beetje een spookstadje, geen gezellig centrum of zo en bijna geen mensen op de been. Dat hadden we niet verwacht! We proberen de maan, die hier dus haaks t.o.v. in Nederland aan de hemel staat, op de foto te zetten. Marcus is echter zo lang aan het pielen met het statief en de zelfontspanner dat als hij er eindelijk klaar voor is, de maan achter de wolken is verdwenen. Lachen weer. Dan proberen we het morgen wel vanaf het Bamboo Island, maar eerst slapen!