EVEN PAUZE OP CAMPING VILLAGIO ARIZONA

Na aankomst op camping Villagio Arizona, gaan we eerst maar eens wat schone was buiten hangen. We hebben na twee weken wel wat was verzameld en gelukkig hebben ze hier een wasmachine bij het badhuis, vlak naast ons kamp.

‘Groot’ kamp gemaakt ook weer eens, de buitenkeuken naar buiten en dus kunnen we weer heerlijk, warm snacken. Veel meer doen we ook niet meer deze avond, ja uhh behalve dan dus lekkere dingetjes maken, eten, drinken, blog bijwerken, spelletjes op de telefoon, lezen en gitaar spelen 🙂

De volgende ochtend ben ik om half acht wakker en loop door het doorgangetje van de camping even het strand op. Wauw! Het is hier mooi!

Een paar uurtjes later genoeg geluierd bij de Chevy, op naar het strand.

Het is een beetje apart weer, steeds een beetje bewolkt. Ik vind het zelfs een beetje fris (daar is Marcus het niet mee eens overigens en hij heeft gelijk want het is wel 25 graden), dus na het zwemmen (ja, ik ben ook even geweest) gaan we weer even terug naar de Chevy.

Iets later, halverwege de middag, is het weer verschrikkelijk heet, dus op naar het strand maar weer 🙂

Heerlijk dat je zo heen en weer kunt lopen van ons Chevy kamp naar het strand en terug. Wij zijn zeer content met deze camping!

Begin van de avond gaan we op pad. Je kunt in een half uurtje naar het centrum van Vieste lopen, hebben we gelezen en gezien op Google Maps.

Het is eigenlijk één rechte weg langs ‘de boulevard’.

Dat kunnen wij!

Kijk, het centrum is in zicht.

Aan deze rots zit een mooi verhaal, het is de rots van Pizzomuno.

Boven, in het centrum aangekomen, eerst maar even een biertje bij deze leuke bar.

Dan lekker rondstruinen in de steegjes en wat leuke souvenirs kopen bij deze vriendelijke dame.

Prachtig uitzicht ook aan de rand!

Ja Jans heeft het goed naar d’r zin vanavond (goh dat is eigenlijk al een week of twee gaande 😉 )

In dit leuke steegje vinden we een terrasje bij een streetfoodbar waar ze Panzerotti verkopen. Je moet het binnen bestellen en dan komen ze het naar je tafeltje brengen. Als Marcus terug komt van het bestellen vertelt hij dat hij ook even met de kok heeft gesproken. Deze jongeman heeft in Nederland gewerkt, bij Jonnie Boer! ‘Een hele aardige man is dat’, zegt hij ‘en een hele goeie chef’. Nou, hij kan er ondertussen zelf ook wat van, de Panzarotti die we eten zijn heel erg lekker.

Voordat we terug gaan lopen naar de camping, nog even een afsluitbiertje op een terras. Onder ‘het genot’ van een wegsleepshow van de plaatselijke politie. Marcus ergert zich enorm. “Het zal je gebeuren!” Helemaal waar natuurlijk, je moet er niet aan denken.

We gaan terug naar de camping, dit was een heerlijke avond.

Next morning, half acht. Het belooft weer een hele mooie dag te worden! Wij vinden het zo lekker hier, dat we gisteravond hebben besloten om nog een nachtje bij te boeken. Kunnen we deze laatste zondag van de roadtrip, nog een hele dag niksen… daar hebben we nou echt eens zin in.

Zo gezegd zo gedaan. We hebben een heerlijk chille ochtend op ons kampje. Ja, de oplettende kijker zag al dat ik aan het gitaarspelen was. Dit is de gitaar van mijn vader en wat heeft hij hier altijd (meestal op zaterdag in zijn ochtendjas) met liefde de blues op gespeeld <3 Sinds 2013 heb ik zijn gitaar al in huis, maar het is er nooit van gekomen om er iets mee te doen, tot nu. Twee weken voor onze roadtrip, ben ik ermee begonnen. Iedere ochtend een kwartiertje. En nu is hij mee en wat is dat leuk. Ik heb nog heeeeeeeeel veel te leren en te oefenen, maar het brengt nu al superveel extra gezelligheid tijdens ochtendjes en avondjes op ons kamp.

Eindelijk het luchtbed ook eens opgepompt. Op naar het strand!

Het is ook weer helemaal strakblauw en erg warm vandaag. Het luchtbed komt goed van pas!

Terug bij de Chevy maakt Marcus een super lekkere maaltijd klaar. Het was heerlijk, twee dagjes pauze van het rondreizen en gewoon alleen maar ‘niks doen’. Morgen is het maandag en dan begint onze laatste deel van onze reis. We hebben nog een midweek en vinden het ook weer leuk om nog wat andere plekjes te bezoeken op weg omhoog ‘in de laars’. Dus morgen weer on route!

Oh ja, nog even dit: één van de Italiaanse buurvrouwen hier, komt ineens naar ons toelopen en geeft ons deze koekjes. Als ze later weer voorbij komt zeggen we dat we de koekjes erg lekker vonden. Ze zegt dat de koekjes ‘Abrracci’ heten en loopt met gespreide armen op me af om te laten zien wat dat betekent. Het betekent dus ‘omhelzing’ en we geven elkaar een dikke knuffel.

Wat hebben we deze vakantie een hoop leuke, kleine maar bijzonder warme ontmoetingen gehad deze reis. Die gaan ons bijblijven en dit is er zeker één van.