GENIETEN OP KOH RU, THE BAMBOO ISLAND
Als we die zondag onze spullen in de hut hebben gelegd en onze zwemkleding aantrekken begint er een deel van onze trip waarin we eigenlijk alleen nog maar GENIETEN (met hoofdletters ja!). De zee is net zo warm en mooi helder als in Sihanoukville en op de grote bar-veranda is het heerlijk relaxed vertoeven. Naast de veranda liggen of staan koeien te grazen en daar omheen dartelen wat kippen en kuikentjes. Op de veranda zijn er een hartveroverende zwarte moederpoes met twee even zo leuke schidpad-kat-kinders en een jong hondje, die met je komen kroelen en bij je komen bietsen. ’s Avonds blijven we na het eten lekker hangen aan een van de loungetafels, het sfeertje is prima en er is niet eens muziek. Alleen wat licht (tussen 17:30 en 00:00 uur), eten, drinken en relaxte mensen.
We slapen drie nachten in het houten hutje en dit is, zeker de eerste nacht best spannend. We controleren het bed heel zorgvuldig alvorens we de klamboe aan alle kanten onder het matras stoppen. Als één van ons ’s nachts naar het toilet moet dan gaat de ander mee. Dat is meer mijn wens dan die van Marcus trouwens hoor, maar ik moet er niet aan denken om in mijn eentje door het donker, met een lantarentje helemaal naar dat toilethokje te lopen en Joost mag weten wat voor enge beesten tegen te komen! In praktijk blijkt dat trouwens nogal mee te vallen. Het engste beest dat we op onze weg naar de plee zijn tegengekomen was een grote, bruine, vliegende tor. Het slapen en wakkerworden in het hutje is super. We horen de zee constant ruisen en klotsen en als het ’s morgens licht wordt zien we hem door het ‘raam’ bij het voeteneind. We poetsen onze tanden met een fles water op de veranda en daarna duiken we de zee in voor een alternatieve douche-partij. Free as a couple of birds, dat zijn wij…
We proberen alles van de kaart, zelfs een gefrituurde Mars wat een Engelse snack blijkt te zijn (beetje vreemd en redelijk lekker). Het eten is allemaal hartstikke lekker, vooral de Maracuja-schotel hmmmm…. Twee keer blijven we de hele avond bij de bar hangen maar we gaan ook een keer op de veranda van ons eigen hutje zitten. We hebben in Sihanoukville een fles wiskey gekocht, die we mixen met wat bij de bar gekochte cola’s en zo hebben we ons eigen baco-feestje. Hoe meer we nippen van de baco’s hoe grappiger we worden. Ik kan het allemaal niet precies meer navertellen maar het had te maken met lichtjes van bootjes en seinen met de lantaren van Marcus. En met Jenny with the cronicle noseproblem die dat ging voorkomen. We zijn rollend van het lachen onder onze klamboe gekropen en heerlijk gaan slapen.
We wandelen ook een keer naar de andere kant van het eiland, een kwartiertje door het oerwoud (er is een pad) lopen (wel helemaal ingesmeerd met Deet want anders word je opgevreten!) en je bent er. Daar ook een barretje en een paar hutjes. We drinken er een vruchtenshake, maar dan gaan we gauw weer terug naar onze eigen en veeeeeeeeel leukere ;o) kant van het eiland.
Het is gewoon helemaal leuk deze dagen op Koh Ru, we worden nog hartstikke bruin en raken helemaal uitgerust. En had ik al verteld dat de krabbetjes hier voor je voeten wegschieten als je door de branding loopt? En dat er ’s morgens vroeg honderden kleine visjes in het water zwemmen? Het leven bestaat alleen nog maar uit lezen, slapen, soezen, zonnen, zwemmen en relaxen. En een beetje kletsen met elkaar of met de andere tijdelijke eilandbewoners. We maken niet veel mee, maar het zijn qua genieten de lekkerste dagen van de hele vakantie. We zeggen tegen elkaar dat we voortaan altijd wel zoiets willen na een trek-vakantie, het is wat ons betreft een ideale combinatie. En dat we dus nog wel eens een trek-vakantie gaan doen staat ook vast. Het is goed bevallen, Jannie is om, ik ga die sandalen houden ;o).
