LAS HOCES DEL DURATON
We hebben geen groot kamp opgezet en bovendien regent het een beetje, dus deze ochtend zitten en drinken we koffie in de Chevy.
Vandaag gaan we eerst een stukje zuidelijker, naar een kloof bij Sepulveda: Las Hoces del Duraton. We hebben hier over gelezen op oa dit weblog en het schijnt heel erg de moeite waard te zijn.
We hebben nog niet gegeten dus doen even een Mac Donald burgertje als ontbijt. Smaakt best!
En dan zijn we onderweg naar de kloof. Wat een weertje er ook voor…
Op dat weblog hebben we een goeie tip gelezen. Als je de kloof wilt bezoeken kun je ipv of na Sepulveda, het best “Ermita de San Fruto” aanhouden. Hier is een grote parkeerplaats en van daaruit loop je zo de kloof in. “De laatste 3 kilometer van de route gaat wel over een ongeasfalteerde weg.” We gaan het zien.
De kloof staat bekend om zijn schoonheid en om een hele grote Gierenkolonie die daar leeft. “Je ziet de Gieren boven de kloof cirkelen.” Wij vragen ons af of dat met dit hondenweer ook zo zal zijn?
Ok, daar is de onverharde weg…
Wonder boven wonder begint ’t toch een beetje op te klaren en als we op de parkeerplaats bij Ermitage San Frutos parkeren schijnt de zon zelfs.
We lopen het pad af en wat we dan te zien krijgen is echt een wonderschoon stuk natuur.
Je kunt vrij ver doorlopen, steeds iets lager zakken in de kloof.
En inderdaad cirkelen er heel veel Gieren rond.
We spenderen een heel poosje in de kloof. Kijken en luisteren naar het geluid van de Gieren en gewoon genieten van deze mooie plek. Zeer de moeite waard!
Op de plek waar we staan is trouwens een klein kerkje. En hierboven zie je een afgebakende begraafplaats. Een fantastische plek om voor eeuwig te liggen.
Tijd om weer terug naar boven te klimmen *hijghijg*. Ongemerkt waren we een heel stuk gedaald. Maar dat geeft niet want dit was supertof! Als je ooit “in de buurt” bent… gaan!
En dat die weergoden ons ook zo gunstig gezind waren! Fijn!
Eerst weer een stuk onverhard, steil en smal terug richting Sepulveda.
Waar je trouwens over een brug gaat en het begin van Las Hoces del Duraton ziet.
En dan moeten we echt nog heel wat kilometertjes maken, want we gaan langs Burgos weer terug naar Baskenland, naar Pamplona!
Ik heb de hele vakantie nog niet gereden, maar de rit naar en van de kloof was zo intensief en Marcus mag nu dan eindelijk eens bijrijder zijn. In het begin ben ik wel even nerveus, maar al snel stuur ik als een “queen of the road” ? Nog 350 kilometers!
Yeah daar is de camping! (Ezcaba)
Als ons kamp staat gaan we lekker makkelijk in het campingrestaurant eten.
Morgen naar Pamplona!
