MET DE BUS NAAR BATTAMBANG

Vandaag gaat ons wekkertje om half zeven, want we worden om half acht opgehaald bij ons hotel. Helaas wordt er om voor zevenen al op de deur geklopt. De bus is er! Tssss… ja, zo kunnen we natuurlijk niet anders dan de mensen laten wachten! We haasten ons en zijn toch nog redelijk snel beneden. Na een kwartiertje rijden komen we bij een hoek van een hele drukke straat en daar worden we afgezet. Het is een soort bushalte. Druk!!! Het krioelt er van de mensen, er staan her en der wat tafels en stoelen op de stoep en ondertussen stopt er soms een bus en wordt er omgeroepen wat voor bus het is en of je dan alsjeblieft in wil stappen. Op 1 Engelsman na is er geen toerist te bekennen. Na drie kwartier komt onze bus en kunnen we instappen. De bus is best ok, het is een oude touringcar en de temperatuur is redelijk. Dat is erg fijn want het wordt een rit van ongeveer vijf uur.

Het is een genot om naar buiten te kijken, de hele weg door. Het verandert van een druk stadsbeeld langzamerhand naar de meer ‘dorpse’ gebieden en daarmee wordt de natuur om ons heen steeds mooier. Groene velden, palmbomen en andere bomen, af en toe wat koeien (beetje mager hier en zonder zwarte vlekken ;o) en zo ook de figuren met een punthoedje die aan het werk zijn in de groene velden, net als op zo’n ansichtkaart. In de bus speelt ‘pikkepoeli-muziek’ zoals Marcus dat noemt en dat maakt, samen met de beelden maakt dat ik wegdroom en me de levens van de mensen hier probeer voor te stellen.

Halverwege stoppen we nog in het plaatsje Pursat, hier kunnen we wat eten en plassen. Dat is de eerste keer dat ik het echt in een gat in een houten huisje moet doen. Marcus heeft het dan maar makkelijk. Ik sta in de rij met alle Cambodjaanse meisjes en die hebben weer de grootste lol om die lange witte griet. Op mijn lachende “what is it?” komt geen reactie. Nevermind, misschien is het dat ik bang voor de vloer in het hokje mijn pijpen sta op te rollen in de rij hahaha… maar het is gelukt, ik zal nog wel voor hetere plas- en poepvuren komen te staan.

Na een uur of vijf komt er inderdaad een eind aan de reis. Gelukkig, hoe comfortabel je ook zit, op een gegeven moment heb je het gewoon gehad. Als we de bus uitstappen worden komen er gelijk van alle kanten motor-taxi-rijders, op ons af, maar we hebben vooraf al besloten dat we gaan lopen. Het centrum van Battambang is niet groot, dat moet te doen zijn. Even later lopen we ieder een grote rugzak op de rug en Marcus nog 1 kleine in zijn hand door de straten. We willen tenslotte ‘backpackers’ zijn en de rugzakken niet alleen maar van de ene in de andere tuk-tuk o.i.d. gooien! We vinden het door ons uitgezochte hotel en nemen nu een kamer van 5 dollar per nacht, zonder airco en zonder warm water deze keer. Als we boven komen vinden we de kamer best keurig (wij wisten voor de reis natuurlijk wel dat we onze normale eisen flink bij zouden moeten gaan stellen), nix minder dan die van 10 en het koude douchen is hier bijna een feest, echt waar.

’s Avonds vinden we het restaurantje ‘Smokin Pot’ waar we de kookcursus voor morgenochtend boeken. Verder is Battambang een stuk rustiger dan Phnom Penh, het is trouwens de twee na grootste stad, dat wel, maar het oogt een stuk rustiger, de straten zijn zanderiger en rustiger. We vinden het wel leuk en zullen hier twee nachtjes blijven.