NATIONAAL PARK DE HOGE VELUWE
Ja wij lopen vandaag alweer te fietsen! Deze keer in Park de Hoge Veluwe.
We zijn het park binnengekomen bij ingang Schaarsbergen en nu fietsen we er doorheen naar het noorden.
Het park is weer prachtig (vorig jaar zomer waren we er ook).
Nu is het wel zo dat ik al deze foto’s, al fietsende, met gevaar voor eigen iPhono aan het nemen ben! Wij hebben namelijk weer een bezichtiging met tijdsblok geboekt en… je raadt het al… we zijn weer aan de late kant 😀
Okay, toch nog tijd voor 5 minuutjes pauze.
Het was wel echt een hele mooie route met meer eyecandy dan waar ik mijn iPhone aan heb gewaagd 😀
Precies op tijd voor de rondleiding arriveren we bij Jachthuis Sint Hubertus.
We starten in de mooie ontvangsthal.
Dan de ontvangst-/vergaderkamer.
Aan de rechterkant van de ontvangstkamer bevind zich de ‘herenkamer’, alwaar na het diner sigaartjes worden gerookt.
Aan de linkerkant bevind zich de dameskamer, hier trokken de dames zich terug voor een kopje thee.
Dit is de werkkamer van mevrouw Kroller Muller, op haar verzoek met uitbouw, tot grote ergernis van architect Berlage die zijn symmetrie moest opgeven. Het heeft geleid tot een contractbreuk. De familie Kroller Muller heeft het af moeten laten maken door een andere achitect.
Dit was echt een hele bijzondere rondleiding. Wat een pand! De dame heeft zoveel details mbt de uitvoering van Berlage uitgelicht en ook over het spanningsveld tussen hem en de opdrachtgeefster, ik vond het super interessant! We hebben maar een paar kamers gezien, ik hoop dat we nog eens kunnen boeken voor meer!
Na afloop gaan we lekker lang naast het huis aan de waterkant zitten met koffie en muffins.
Het meer dat speciaal voor het jachthuis is uitgegraven is prachtig.
Na de lange pauze maken we een wandeling rond het meer.
Kijk die weerspiegeling van het huis in het water!
Ja wij zijn helemaal weg van het Jachthuis Sint Hubertus!
We zitten weer op de fiets want we gaan weer een stukje terug door het park naar een wildobservatieplek.
We hebben begrepen dat er om vier uur appeltjes neergelegd worden op de Wildbaanweg.
Als we er om vier uur aankomen zien we dat we niet de enigen zijn.
Het is een hele hapening, hele rijen met fanatiekelingen met enorme telelenzen zitten al te wachten.
Hier moet het gaan gebeuren.
We horen van deze meneer dat het helemaal niet perse om vier uur gaat gebeuren. Het kan wel half zeven worden! Het ligt er maar helemaal aan wat voor route de boswachters aan gaan houden.
Als we er een poosje staan stoot iedereen elkaar aan. Kijk! Er komt toevallig een zwijnenfamilie langs! Dat nemen we mooi even op de kiek, maar de boswachters zijn nog in geen velden of wegen te bekennen.
We gaan er niet op wachten, dan maar geen herten op de foto. We moeten nog best een stukje fietsen naar de camping en dat gaan we dan ook doen.
Een uurtje fietsen en we zijn weer op de camping.
En wie zien we daar?! Vriendin D. is al gearriveerd! Ja, die komt gezellig bij ons buurten met haar mooie busje.
En met haar hondje Luci die hier al kennismaakt met één van de campinghondjes.
We hebben al een mooie sliert staan op het veld.
Dan is het alweer tijd voor een lekker vega-burgertje.
En met z’n drietjes maken we er nog een mooie avond van.
