SKI KRIEBELS

Vorig jaar zijn Marcus en ik voor het eerst samen op wintersport geweest. We hadden allebei vroeger wel geskied. Ik over 7 jaar verspreid 3 keer 1 weekje, waarvan 1 keer in het gips teruggekomen, ben dus nog een redelijke beginner. Marcus ging in zijn kindertijd en jeugd, vele jaren achter elkaar, dus in mijn ogen behoorlijk gevorderd. Maaaaar, het was voor ons allebei zo’n twaalf/dertien jaar geleden, dus spannend was het sowieso.

Toen we na de lange autorit, het huren van de ski’s, de eerste (illegale) après-ski, een goeie nachtrust en een lekker stevig ontbijt, ’s morgens voor het eerst sinds al die jaren weer bovenop een berg en op de lange latten stonden wisten we het weer. Een ski-vakantie; wat een heerlijkheid is dat. De ‘stilte’ boven, het vroege ochtendzonnetje, het knisperende geluid van de sneeuw onder je ski’s, de mooie vergezichten, het vrije gevoel van ‘buiten zijn’, de warme chocolademelk met rum en slagroom (!), de lol met elkaar, de uitgebreide warme lunches. Het gevoel van ‘de hele dag mogen spelen’ en verder nergens aan te hoeven denken en iedere dag afsluiten met ‘onderbroekenlol’ tijdens de après-ski, een Vodkaatje Feig en nOg een, ’s avonds teut naar de eetzaal en daarna lekker vroeg naar bed. ZO was een wintersport. Heerlijk.

Ik moest natuurlijk wel behoorlijk ploeteren om Marcus (die het dus niet bepaald was verleerd) en de andere profi’s (;o)) te volgen op weg naar benee en ik heb zo mijn angstige momentjes gehad, maar in de loop van de week ging het steeds beter. Met dank aan iedereen en vooral aan vriend Peet, die zich ontpopte als een ware schi-lehrer en waar ik, als hij maar voor ging, overal achteraan naar beneden durfde.

En doordat het dus allemaal zo leuk was en lekker ging vorig jaar, gingen we drie weken geleden weer…. En het was zo mogelijk nOg leuker dan vorig jaar. Supergezellig en superlekker geskied. Ik vroeg mezelf vooraf af hoe het zou gaan (“zou het weer eng zijn?” “begin ik weer bij ‘af’?”) en ik stond de eerste dag dan toch ook wel weer even zenuwachtig in mijn skischoenen. Maar ik heb mezelf overtroffen, ik had de slag helemaal te pakken en heb samen met de ‘profi’s’, zelfs zwarte pistes getrotseerd *trots*.

Marcus en ik hebben de ski-kriebels allebei terug,

volgend jaar weer graag.