VAN CAMBODJA TERUG NAAR NEDERLAND; IS DUUR EN DUURT LANG!
We zijn heel erg goed uitgekomen met ons ‘reisbudget’. Omdat we vooraf lazen dat het lastig pinnen en visakaarten was in Cambodja hadden we ons hele vooraf ingeschatte vakantiebudget contant in dollars meegenomen. De pinpas en creditcard gingen alleen voor de zekerheid mee. De vakantie zit er op en we hebben nog 85 dollar in de pocket. Die gaan we lekker ‘verbrassen’ tijdens de wachturen op Phnom Phen en Kuala Lumpur is het plan. Maar ze gaan harder dan verwacht want tijdens het inchecken komen we er achter dat we 25 dollar ‘vertrekbelasting’ per persoon moeten betalen. Kassa! Toen hadden we er dus nog 35….
Het vliegveld van Phnom Penh stelt niet zoveel voor. We internetten nog even wat en hangen wat rond bij een koffiebarretje, alvorens het tijd is om te gaan boarden. De eerste vlucht is maar een korte en voor we het weten staan we op het vliegveld van Kuala Lumpur. Hier moeten we een stuk langer wachten, zo’n zes en een half uur. We zullen om 23:45 uur weer opstijgen. Tijd zat dus, we beginnen eerst maar eens met een lekkere koffie plus muffin bij Starbucks. Als die op is gaan we een rondje wandelen, daarna nog een rondje en nog een ;o). Dan zien we dat ze bij ‘café Cheers’ ook een pooltafel hebben. Leuk! We hebben wel zin in een potje. Als Marcus met twee grote pints bier en een muntje voor de pooltafel van de bar terugkomt “ziet hij witjes om de neus”. “Hij had ze al getapt en ik wil er niet over praten en anders mag je niet boos worden.” zegt hij. Ik moet al lachen, dat zal wel met de prijs te maken hebben, al had ik het niet verwacht want bij Starbucks was het hartstikke meegevallen. Maar het bier hier dus niet! 10 dollar per glas! Dat hakt er lekker in. Nu hebben we er ineens nog maar 3…
Nou ja, laten we er dan maar goed van genieten. We openen de handbagage waar de vanmorgen in de supermarkt gekochte snoepvoorraad in zit en trekken grote zak chips open. We nippen aan de pintglazen, graaien in de chipszak en spelen ondertussen het partijtje pool. Hmmmm…. de biertjes zijn heerlijk.
Een uurtje of twee later gaan we met 3 dollar en nog wat wissel RM (Maleisies geld) naar de noodlebar. “Hebben we nog genoeg?” vragen we de gastvrouw terwijl we de poet laten zien. We hebben nog genoeg voor één noodlesoep. We komen een beetje ‘landloperig’ over, maar wat kan ons het schelen. We smikkelen samen uit de grote soepkop, hebben meer dan genoeg snacks in de tas EN…. we zijn met ons budget van 1500 dollar precies uitgekomen en hebben tijdens de vakantie eigenlijk best luxe geleefd. Very Good!!!
Even over twaalven kunnen we eindelijk gaan boarden. We zijn helemaal sleepy. Het duurt nog best een tijdje eer het vliegtuig naar de startbaan gaat taxiën, maar uiteindelijk hangen we dan hoog in de lucht boven Kuala Lumpur en gaat de laatste (lange) ruk van onze thuisreis beginnen. De volgende 11 uur is het eten, lezen, snoepen, film kijken, spelletjes doen, kletsen en proberen wat te slapen. Dat laatste lukt niet zo goed deze keer. Het is sowieso veel minder comfortabel dan de heenreis, toen we bij de nooduitgang zaten en onze benen konden strekken. Nu zitten we ‘gewoon’ en dat bevalt echt stukken minder.
Maar aan alles komt een eind, zelfs aan een ellenlange, oncomfortabele vliegreis van Azië naar Nederland en om even over twaalf uur ’s middags (maar om even over zessen ’s morgens, terug in de Nederlandse tijd) raken de wielen de landingsbaan. We zijn er. ‘T zit erop. Dat was ‘m dan….
