WANDELING “LE SERRE DE TAUZUC”

Van de campingbeheerster hebben we een wandelroute gekregen. “Het is er een met een opdrachtje” zegt ze, “want de een kan het totaal niet vinden en de ander vind ‘m heel makkelijk! Ik hoor graag wat jullie er van vinden. Of de beschrijving nu klopt of niet. ” 

Gelukkig is de route wel in het Nederlands uitgeschreven, dat scheelt. Wij hebben nul ervaring, dus als het ons lukt…Vlak voor vertrek horen we dat er geel met witte tekens op de route staan aangegeven. Oh, dat scheelt ook! ?”Ja maar er staan soms ook kruizen en er zijn ook andere gele tekens van andere routes.” Dat is dan weer wat vaag, maar we gaan ons best doen.  Eerst via het paadje vanaf de camping omhoog, de brug over en naar de bakker in St. Pierreville. Daar begint de route. Ja hoor, rechts van de bakker het pad naar beneden gelopen en daar hangt een bordje. We moeten de wit met gele streepjes hebben als het goed is.  Pad volgen tot aan het bordje Grand du  Dufourne. Check! Wel al behoorlijk klimmen trouwens.  Linksaf slaan, het brede bospad richting Gluiras nemen. We zien geen bordje Gluiras, maar wel een breed bospad, dus check.  Na 200 meter het pad verlaten en het pad naar links nemen. Check!  Dit pad volgen voor ongeveer 2,5 km. Check! U komt bovenlangs een ruinie…. Check!  De route aanduiding is trouwens wel wat vaagjes geworden. Gelukkig kan het op dit pad niet echt missen.  … om daarna (best wel lang daarna pas!) op een geasfalteerde weg uit te komen. Check!  Deze oversteken… Nee dat klopt dus niet! Je moet deze weg (rechtsaf uit het bospad) eerst een heel stuk, best wel stijl, aflopen en DAN een weg oversteken.  … en dan een stukje stijl omhoog lopen. Lopen?! Op handen en voeten naar boven moeten kruipen! Maar wel Check! dus.  Daarna naar links over weer een breed bospad… Nou hier hebben we wel mee lopen te tobben… er was prikkeldraad iets verderop links. Dat leek ons vreemd, dus wij toch maar naar rechts. Dit heel lang volgehouden en ergens weer heel steil naar beneden te gaan, om vervolgens op een weg te komen die uiteindelijk weer uitkwam op het punt waar we “een stukje steil naar boven” waren gegaan. De 50 foto’s van dit avontuur laat ik maar weg. We zijn hier weer bij “naar links over een breed (?) bospad.  U komt nu het Kastanjebos uit met aan 1 kant grasland. Check! (al was “nu” wel pas na een hele poos) Op dit pad blijven met muurtjes van oude stenen. Check!  Bij de laatste/eerste huizen van Tauzac het pad naar rechts nemen. Dit loopt omhoog naar een vlakte van waar u een schitterend uitzicht heeft. Check!  Mooie uitzicht klopt ook! Hier nemen we even pauze want daar zijn we wel aan toe! Bij het kruisbordje “Le Cross” naar rechts. Check!  Al dalende de rand van het Douglasbos volgen. Check!  In het kastanjebos het brede pad links laten liggen en het slingerpad naar beneden nemen tot aan het huis…. dat was nog een heel gepuzzel met gele tekens en heel veel stappen, maar daar is dan het huis. Dus Check! Aan de linkerkant om het huis heen lopen en tussen twee huizen door. Check!  U komt dan weer bij de weg naar St. Pierrevielle. Check! Steek de asfaltweg over en naar beneden tot het paaltje Grand du Dufourne. Check! 

Dan weer tot de Pont d’Aleyrac (gerestauteerde brug) en weer terug lopen via het pad tot aan de bakker. Check! We hebben het gehaald! We zijn kapot!  Het laatste stukje, ik strompelend 😉 , naar de camping! Het was een superleuke maar ook best inspannende ervaring. Hierna rest nog maar 1 ding 😀 pootjes omhoog en chillen maar!