TIDA EN BAN
Die zondag is de Banteay Kdei de eerste echte grote tempel die we zien. Aan de overkant van deze tempel is een soort stenen trap naar een groot meer. “Sra Srang” heet het. Hier ontmoeten we Tida en Ban. Tida “komt als eerste op ons af”. Hij vraagt net als al die andere kinderen die voor iedere tempel staan of we een cold drink willen kopen. Nee, dat willen we niet. Wij zijn inmiddels op de stenen trap gaan zitten, hij blijft een beetje bij ons hangen en blijft het vragen… Willen we echt geen cold drink? Dan geeft hij me ineens een armbandje. Een gevlochten armbandje van gras en bamboeblad. Hij zegt dat ik het mag hebben “for free” en hij vraagt mijn naam. Als hij hem weet zegt hij: “ok, don’t forget my cold drink Jenny!”. Ik moet lachen om zoveel gewiekstheid, maar ik ben er ook door geroerd. Inmiddels is Ban er ook bij komen zitten. Tida en zij zijn friends. We zijn helemaal met ze aan de praat geraakt. Tida is veertien zegt ie, maar als je hem zo ziet zitten denk je eerder dat hij nog geen tien is. Ban is vijftien…. We blijven een beetje met ze doorpraten. Ze willen geen van beiden een snoepje, want: en dan wijzen ze op hun slechte voortanden. Ban d’r Engels is wat beter dan dat van Tida, ik vraag naar broertjes of zusjes van Tida, die heeft ie niet zegt Ban. Ook geen vader en moeder zegt Tida. “Ohw” zeg ik, “maar wel friends”? Een grote smile op zijn gezicht, ja, wel friends. Hij woont “daar”, hij wijst ergens naar rechts. Ondertussen blijft hij maar over zijn cold drink doorgaan. Als hij ons dat drankje verkoopt, krijgt hij wat provisie en kan hij eten gaan kopen.
Ik zit inmiddels met een enorme brok in mijn keel, deze twee kinderen en vooral het jongetje Tida raken me enorm. Marcus en ik willen ze eigenlijk wat geld geven zonder de cold drink. Marcus geeft Ban als eerste, ze is een beetje onwillig maar ze pakt het uiteindelijk wel aan. Tida echter niet. Hij rent er voor weg en Marcus kruipt achter hem aan en smeekt hem, het aan te pakken. Het is een grappig maar ook een hartverscheurend gezicht.
Uiteindelijk gaat Marcus met hem mee om dat koude drankje te gaan kopen. Tida krijgt 1000 riel provisie en is blij. Ban geeft Marcus ook een armbandje, met veel moeite krijgt ze het bij hem om.
We gaan weg en worden helemaal uitgezwaaid door die twee en ik moet een beetje huilen.
Tida en Ban, ik ga ze niet meer vergeten.
