BOOTJE VAREN!

Om 5:45 uur gaat het wekkertje… ai ai ai akelig vroeg! Maar we zetten door en het lukt ons deze keer om ruim voor het ophaalbusje beneden te zijn. We gaan Battambang weer verlaten. Een tijdje later staan we in de rij om op de boot te stappen want we gaan naar Siem Reap en we gaan dus over het water. Het is een klein bootje met een klein vooronder (benedendek) en verder alleen een dak dat voor de helft bedekt is met een groen zeil. We moeten onze bagage allemaal op het dak neerleggen en mogen kiezen waar we gaan zitten, boven of beneden. Wij kiezen voor het laatste. Behalve rugzakken en een enkele koffer liggen er ook allerlei dozen en balen met etenswaren. De passagiers moeten hier allemaal zo’n beetje links en rechts omheen gaan zitten. EÈn van de bemanningsleden komt nog een keertje zwakjes melden dat we meer verdeeld moeten gaan zitten, maar hier wordt weinig mee gedaan. Iedereen wil op zijn verworven plekkie blijven zitten en het liefst ook op het groene zeiltje achterop het dek.

Dan wordt de motor gestart en gaan we varen. Achteruit van de steiger af. Inene een hoop paniek bij de bemanning; “naar voren! naar voren!” schreeuwen ze. “De boot loopt vol met water!” Vervolgens natuurlijk nog een grotere paniek bij ons, de passagiers. Iedereen weet nu ineens niet HOE snel hij naar voren moet komen. Dit is niet grappig. De mensen beneden in de boot, waaronder een hele oude monnikmeneer, zitten met hun voeten in het water. Op een gegeven moment stopt de motor er ook nog mee en ik moet denken aan de woorden van Marcus vanmorgen: “er zitten krokodillen in het water daar”.

Het zijn dus hele hectische, onze eerste uitvaart-momenten in Battambang. Op een gegeven is iedereen blijkbaar toch beter over de boot verdeeld, hebben ze de motor gemaakt en gaan we onze (lange) reis dan toch echt beginnen. Wij vinden de hele boottrip vervolgens echt hartstikke leuk. Al die boot-tafereeltjes die je tegenkomt en al die ‘paalhuisjes’ langs de waterkant. Echt super om te zien. We blijven gewoon echt foto’s maken! Alles is de moeite waard! Er zitten een hoop locals op de boot (die her en der ook met hun balen en dozen uitstappen bij een paalhuisje), maar ook best veel toeristen. Zo is de Engelsman van de bus naar Battambang er weer en de twee Canadese meiden van de kookcursus. Het sjaggerijnige, wat oudere (Franse?) stel dat we steeds tegenkomen en echt flink ouder echtpaar uit Zweden. De man is al iets van 63 jaar oud en zit gewoon met steunkousen en al tegen een baal rijst aan. Tot slot is er ook nog een Amerikaans stel dat echt heel grappig is, vooral de man. Hij heeft zo’n Hawai-achtig shirt aan en een glimmende oorbel in. Hij en zijn vrouw zijn ook heel erg bang geweest tijdens het ‘we-gaan-bijna-zinken-moment’ en dat maakt nu dat we er juist de leukste grapjes over kunnen maken. Zij hebben alles voor veel geld in Amerika geregeld en daar zitten ze nu dan met hun mooie koffertjes op één of andere aftandse boot tussen de zakken rijst geplakt. Ze zien er de humor wel van in en dat is erg grappig.

De hele boottrip duurt al met al een uurtje of zes en aan het einde van de rit stappen Marcus en ik, ondanks ons vele gesmeer, behoorlijk verbrand af. Siem Reap, we zijn er!!!