ALLE BLOEDPLAATJES VERZAMELEN

Vandaag zou ik mijn 3e infuus krijgen. Vanwege de toch wel heftige bijwerkingen hadden ‘de oncoloog en ik’ al besloten dat ik nog maar 75% van de zak zou krijgen ipv 100% in de hoop dat alles ietsjes mee zou vallen.

Het gaat op zo’n dag dan altijd zo; eerst ga je bloed prikken, een uur later heb je een gesprek met de oncoloog over onder andere de uitslag van het bloed en ongeveer weer een uurtje later schuif je op een stoel alwaar je de chemo via een infuus krijgt toegediend.

Het gaat allemaal over de rode en witte bloedcellen en de bloedplaatjes, die worden geteisterd door de chemo en tijdens de (6) rustdagen moeten zij zichzelf weer terugvechten. De vorige keer hoorde ik bij de oncoloog dat mijn witte bloedcellen op het randje zaten, maar net genoeg om de chemo toe te kunnen dienen.

Deze keer zaten mijn bloedplaatjes onder de grens en vond de oncoloog het niet veilig om de chemo te geven… Door de chemo gaat alles weer zakken en dan kunnen de bloedplaatjes snel te ver gaan kelderen en dan is er risico op bloedingen. Dus we konden weer naar huis en mogen volgende week donderdag weer terug voor een nieuwe poging.

Nu ben ik dus weer thuis met een dubbel gevoel. Aan de ene kant fijn, want als ik de chemo had gehad dan voelde ik me nu een stuk rotter dan nu het geval. Nu kan ik nog een weekje langer ‘relaxen’ zonder dat ik bijwerkingen heb te verduren en pillen heb te slikken. Aan de andere kant is het een beetje balen want ‘anders’ had ik nu het 3e infuus achter de rug en hoefde ik nog maar 1 keer, terwijl ik daar nu allemaal weer een week langer tegenaan moet hikken.

De bloedplaatjes moeten zichzelf weer terugvechten, er is niets wat ik daar aan kan doen.

Dat wilde ik even kwijt.