AT THE CARWASH…

Het was in september en dus alweer een maand of vijf geleden dat het Peugje aan mijn zorgen werd toevertrouwd (voor een jaartje of vier) en vandaag was het dan toch wel eens een keertje tijd. Op de terugweg van een afspraak in Amsterdam naar de IJsselsteinse zaak, sniekten we er saampjes even tussenuit om een Carwash aan te doen. Eens kijken of we Peugje weer van grijs naar zwart konden krijgen.

Ik was nog nooit bij die bewuste carwash geweest en toen ik het wassen/drogen-kaartje bij de kassa van het benzinestation had bemachtigd zocht ik mijn weg over het parkeerterrein van de bijbehorende garage, op zoek naar de wasstraat. Twas wel een beetje een verloederd ding, het hokje wat ik aantrof; de muntgleuf voor de voorspoeldouche was dichtgeplakt dus dat ging al over en verder zag alles er erg krakkemikkig uit. Bij het naar binnen rijden van Peugje ging het ‘naar voren rijden’ lampje niet branden en het ‘stop hier’ ook al niet. Dus op goed geluk zette ik hem maar neer en zocht het kaartjesapparaat. Na een minuut wachten ging er echter nog steeds geen water stromen, dus ik naar de receptie van de werkplaats. Die mevrouw daar zei met opgetrokken wenkbrauwen dat toch echt héél duidelijk stond aangegeven dat ik ‘over’ het heuveltje moest rijden maar ze zou dan wel even iemand naar me toe sturen.

De jongen die me vervolgens kwam helpen zei me inderdaad met mijn voorwielen over de drempel heen te rijden. Het ‘rijden’-lampje was stuk dus ok, mijn domheid werd me vergeven, hij bleef nog wel even naast de auto wachten tot ik goed zou staan. Ik stapte weer in, startte Peugje en gaf een dot gas maar ohwjee… ik stond nog in zijn vrij…. *baal*…. een luid loeien van de motor vestigde de aandacht op mijn tweede dommigheidje. Vervolgens schoot ik met de volgende poging ook nog eens over het tweede heuveltje heen en moest ik weer een stukje terug. Pfffff! … *schaam*… had ik weer, dat was flater nummer 3. De jongen glimlachte ietwat meewarig. “Daar heb je weer zo’n verdwaald vrouwtje achter het stuur” stond er op zijn gezicht te lezen. Weet hij veel dat ik een scheurmonster van de bovenste plank ben, beregoed anticipeer en mijn Peugje met één hand, heel soepeltjes in de kleinste gaatjes stuur….

Gelukkig keek hij niet meer achterom toen de borstels mijn Peugje omsloten. Want dan had hij het vrouwtje ook nog druk foto’s van het carwash-ritueel zien nemen… en dan had ik niet voor zijn gedachten ingestaan.