CURSUS COLUMNS SCHRIJVEN
Je zou zeggen dat een basiscursus columns,
goed te doen is voor iedereen die een beetje van schrijven houdt.
Maar sinds ik enkele weken geleden zo’n cursus ben gaan doen en morgen op les vijf moet verschijnen, durf ik dat niet meer zo stellig te beweren. Het schrijven van columns schijnt toch wat ingewikkelder te zijn dan ‘zomaar een verhaaltje schrijven’ en toen ik naar mijn idee goed uitgerust met mijn multomap met blanco vellen, een nieuwe fineliner en een blanco mind verscheen in de eerste les, liep ik tijdens het voorstelrondje eigenlijk meteen al tegen de lamp. Waarom heb je deze cursus nu specifiek gekozen? Waarom columns en niet bijvoorbeeld korte verhalen? Bedenk wel dat een column van alles moet zijn; kort, persoonlijk, direct en beeldend. Een beetje arrogant én met humor. Er moet een punch line in zitten en precisie in de toon. Je moet er een duidelijke mening in verwoorden, een boodschap hebben en je visie weergeven.
Zo dan! Al luisterend naar de leraar en de medecursisten bedacht ik me dat ik eigenlijk niet eens wist wat een column is. Ik had zomaar iets gekozen! Ik hou van schrijven en als ik iets heb om over te schrijven dan gaat dat me meestal vrij makkelijk af. Na wat cursussen photoshop en webdesign heb ik jaren geblogd over van alles wat me bezig hield op mijn zelfgemaakte site. De laatste jaren was ik echter steeds te druk en was de inspiratie weg, zo’n cursus zou me die misschien een beetje terug kunnen geven.
Afijn, al was het misschien niet helemaal wat ik ervan had verwacht, ik ging er maar het beste van maken en na 2 weken worstelen met de zin en onzin van kunst als opdracht zat ik weer in de klas. Maar deze keer zakte de moed me helemaal in de schoenen. Er was die week een bekende, intellectuele journalist overleden en ik was helemaal niet op de hoogte van deze actualiteit. Er moest een ingewikkeld stuk in het NRC worden gelezen en daar moest intelligent commentaar op worden geschreven. Oh help nee, dat gaat ‘m niet worden hoor en volgende keer een in memoriam over hem? Breng mij maar weg.
Alhoewel later bleek dat ik niet de enige was die er zo niet mee uit de voeten kon en de inhoud van de les is aangepast, heeft het een en ander mijn enthousiasme zodanig getemperd dat ik zelfs niet meer weet wat ik moet doen als de opdracht is; “schrijf maar een column, je mag zelf weten waarover”. Ik schuif het voor me uit en op het laatst herschrijf ik dan maar een oud stukje dat ik ooit eerder had geplaatst.
“Vond je het moeilijk?” Was de openingszin van de leraar bij het behandelen van mijn stukje. Ja, dat geeft de burger moed. Alhoewel ik ook een compliment kreeg over de schrijfstijl vond ik het toch vooral heel moeilijk hem de zinnen die niet goed waren te horen voorlezen en kijk ik met verbazing hoe alle anderen het blijkbaar toch veel beter hebben gedaan. Ik zou hierna bijna op zoek gaan naar een basiscursus zelfvertrouwen om het een en ander weer een klein beetje een boost te geven.
En toch geef ik me nog niet gewonnen. Het is mijn eer te na om er nu mee te stoppen, misschien kan het toch nog wat worden. Ik kon toch aardig schrijven? Iedereen met een beetje aanleg om te schrijven kan naar een basiscursus columns. Gewoon een kort verhaaltje met een leuke boodschap. Je gaat er even voor zitten, hoest een onderwerpje op en hup voor je het weet staat ie er. Leest hem even na en dan; Save as & reply to all, klaar is je huiswerk.
Je zou het zeggen.
Maar ik zeg het niet meer.
