DAG HUIS
Twaalf jaar woonde ik er en drie jaar geleden knapte ik het nog helemaal op. In die twaalf jaren maakte ik van alles mee, maar mijn plekkie was altijd goed. Helemaal mijn eigen domein, ’t veilige-haven-huisje van die ‘longtermsingle’. “Er zou toch echt wel heel wat moeten gebeuren” zei ik altijd, “wil ik dat ooit nog eens ‘voor iemand opgeven'”.
Vriendinnen vragen mij: ” Dat was zeker wel moeilijk? Toen je die dag daadwerkelijk de sleutel in moest leveren?” En ik antwoord naar waarheid; “Ik had er helemaal nix van.”
Had ik zelf ook niet gedacht,
ik deed het fluitend…
Maar het was wel een bovenste best huisje, dat wel!
Nou heb ik alleen nog maar een foto van t woninkje.Van t woninkje.Van t woninkje.Jaja.
Hahahahahaha, en je krijg der een ander huis gevuld met een vee stapel en een heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel lange meneer voor terug.
Marco en Jannie van harte gefeliciteerd.En we zien mekaar laterrrrrrrrrrrr.
Peter