EN NU…
En nu zijn het rare en moeilijke weken. We hebben afscheid van Cora genomen op een megadrukke begrafenis. Er werden een hoop mooie en ontroerende woorden voorgedragen en er was heel veel verdriet. En dat is er natuurlijk nog… We proberen met zijn allen er doorheen te komen, we proberen er allemaal voor elkaar te zijn.
En ondertussen gaat het leven door, moet er gewerkt worden en moeten er voorbereidingen worden getroffen voor de komende feestdagen. Ondertussen ga ik door, ondertussen maak ik het mijn lief soms moeilijk, want ondertussen ben ik niet zo in mijn hum. Ondertussen vertellen wij ons vakantieverhaal, maar eigenlijk voelt Cambodja ondertussen alweer mega-ver weg. Ondertussen spreek ik af met vriendinnen, maken we ook lol, dat beurt me weer op. Ondertussen hoor ik al haar zinnen, ondertussen wordt ik soms met d’r wakker. Ondertussen denk ik, denk ik allerlei zwarte dingen. Ondertussen moet ik oppassen. Ondertussen maken we plannen voor Oudjaarsavond. Ondertussen heb ik geen zin in de was en de strijk. Ondertussen is het werk weer druk, ondertussen zit ik alweer middenin al het gestress van voor november. Ondertussen zitten we daar allemaal in.
ondertussen ondertussen,
maar ondertussen gaat het leven door…
En ondertussen moet jij weten dat je een superwijf bent en sterk en lief en ben ik er als je ondertussen eens lekker alles van je af wil ouwehoeren aan de telefoon!
Lieve Jannie,
Sterkte met dit alles, ik weet niet zo goed wat ik voor je kan betekenen in deze kuttijd; we kennen elkaar nog niet zo goed. Hopelijk zien M. en jij snel kans om met Y. en mij af te spreken.
Lijkt me fijn.
Gr.X.
Goh Jannie, wat afschuwelijk zeg! Het hakt er echt in zoiets en dat duurt ook nog wel even hoor. Ik wens je heel veel sterkte!!!
Love you kanjer dat wilde ik ff kwijt….!
Dikke knuffel!!!