EN TOEN WAS ER DE PETPORTE

Twee weken geleden hebben wij er weer eens een klusmiddagje tegenaan gegooid en sindsdien is onze keukendeur voorzien van een naar ons idee, geniale uitvinding; “de Petporte”.

Ons huis was namelijk al enige tijd een populair onderkomen van een stuk meer, dan de drie rechtmatige kattenbewoners. Een kattenluikje is ideaal om je katten op een makkelijke manier een vrij leven te gunnen, maar helaas ook een toegangspoort voor allen die met hen, door een luikje van 20 bij 20 passen. Een groot nadeel zo’n toegangspoort, zeker als er veel stoere katers in je buurt wonen, die dan bij jou binnen hun territorium eens eventjes af komen bakenen. Onze drie kattenkinders schijnen ze niet buiten te kunnen houden en worden er alleen maar heel zenuwachtig van, dus het werd tijd dat wij als huisbazen van het pand, eens met afdoende maatregelen op de proppen kwamen.

En afdoende is het! En zo simpel: Men neme 3 gechipte poezen en een Petporte. Terwijl men op een paar knoppen drukt, houdt men de poezen 1 voor 1 onder het luifeltje, zodat de chip-barcode wordt geprogrammeerd. Men zet de Petporte in de keukendeur leidt het kabeltje naar een stopcontact. Men doet de stekker in het stopcontact en is vanaf dat moment vreemde-kat-in-huis-vrij! Het luikje wordt namelijk slechts ontgrendeld als er een kat met een geprogrammeerde chip onder het luifeltje doorkomt, voor alle andere ongechipte én gechipte verschijningen blijft het stijf dicht.

Geniaal toch? Nog wel even moeten oefenen met onze eigen kattenkindjes, die al die piepjes en klikjes in het begin maar eng vonden. Maar dat is inmiddels al aardig gewend, dus wij vinden het een doorslaand succes. Zeker omdat we vanuit ons slaapkamerraam, de eerste avond al, een vreemde kater vergeefs met zijn kop tegen het luikje aan hebben zien tikken.

We lachten hem zachtjes uit. “Voortaan weer een luikje verder hunk. Dit is ONS territorium!”