IK BEN D’R WEER UIT
En toch blijkt het dan moeilijk…. Terugkomen van onze ski-vakantie, die een heerlijkheid was. Een tijdelijke vlucht, weg van de realiteit. Een heerlijke week skien en apres skien, samen met zus, zwagert, vriendjes en vriendinnetjes, wat hebben we genoten. Het terugzijn valt dan wel weer wat rauw op je dak. Ohwja, hallo realiteit. Jij was niet zo best, das waar ook. En nu hebben we niet ‘ondanks alles de ski-vakantie toch in het vooruitzicht’. Nee, nu is er niets in het vooruitzicht dan er doorheen. En er doorheen gaan we, met de bekende ups en downs.
En daarnaast is er dan de stress. Administraties die achterlopen en gedaan moeten worden. Werken voor de baas. De vakantiewas, het huishouden, sociale verplichtingen, etc. etc. etc. Ik schreef er nog een keer een gestresst stukje over en verder werd het hier gewoon weer stil.
Eerst denk je nog iedere dag “morgen ga ik weer beginnen en dan haal ik alles wat ik heb meegemaakt nog ff in”. Na een poosje ga je daar al een beetje tegenop zien, maar ben je nog steeds van plan in het weekend een inhaalslag te maken. Uiteindelijk zou je als je tijd had al niet meer weten hoe of wat je moest schrijven. Uiteindelijk ben je d’r weer helemaal uit.
En op een avond…
ga je dan toch maar weer eens kijken of je d’r weer in kunt komen.
