IN HET HEETST VAN HET WERK

Daar ga je een week geleden dan geheel in spectaculaire stijl van de EurotowerT af en bereik je ongedeerd de begane grond… Om vervolgens tijdens je doodgewone werk zo’n rotsmak te maken dat je knie er bont en blauw van ziet. Maandagmorgen liep ik op mijn leren-zool-laarzen achter een gezondheidssandaal-aan-hebbende hoofd technische dienst aan te rennen, want we moesten namelijk ‘snel’ nog even wat navragen in een ander gebouw. Maar het tempo was te hoog, mijn handen waren te vol, het afstapje kwam te onverwachts en de leer/beton-combi was te gladjes. En zo kwam het dat de snelle man plots een ordner en allerlei papperassen langs hem heen zag zeilen en daarna achterom keek op een van pijn kreunende, op haar kont zittende working girl, bovenop het koude met keien ingelegde beton. Het bijhouden van zijn tempo was dus niet helemaal gelukt. En sindsdien is het ‘koudekompressen en beursblauwevochtophoop-plekken tijd’. En daar wordt Jans niet vrolijk van, dat jullie dat ff weten!