INSOMNIA EN WORDFEUD

Ik was altijd wat men zegt een ’goeie slaper’. Ik sliep heel gemakkelijk in, herrie ‘om me heen’ niet eens echt een probleem en ik sliep ook lekker door. Wel altijd vroeg wakker, meestal omdat de kattekinders dan gaan lopen spoken.

Het is allemaal ‘was’ en ‘sliep’, dus je raadt het al, mijn nachten zijn niet meer wat ze zijn geweest. Sinds dit voorjaar zo’n beetje is het uit met die pret. Inslapen lukt meestal nog wel, maar na een uurtje of twee word ik alweer wakker. Daarna gebeurt dat nog een paar keer, soms gewoon ieder uur. Als de katten dan aan hun ‘vrouwtje uit bed pesten’ spelletjes beginnen, dan ben ik erg moe. Vroeg opstaan lukt me niet meer zo goed.

Meestal probeer ik met dat wakker worden mijn ogen dicht te houden om toch weer voor even in slaap te vallen, maar soms ben ik echt klaarwakker en dan pak ik uiteindelijk mijn telefoon… en zo dus ook vannacht om half vier.

Na ‘alle’ apps te hebben nagelopen, mailtjes en social media te hebben gecheckt en mijn 5 candycrush levens te hebben verspeeld kijk ik naar het icoontje van Wordfeud.

Bijna negen jaar lang heb ik dat spel links laten liggen. Dit was namelijk het spelletje van ‘mijn vader en mij’. Ik speelde het destijds vaak en ook met andere mensen, maar met niemand had ik van die leuke chatgesprekjes tijdens het spelen, in de chatfunctie van het spel. Toen mijn vader in 2013 overleed heb ik het nooit meer gespeeld.

Ik tik het Wordfeud icoontje nu toch aan. Verrek, er verschijnt gewoon een onbekende die wil spelen en voor ik het weet zit ik ‘er helemaal in’. De onbekende heeft ook een slechte nacht of nachtdienst, wie zal het zeggen. Haar beurten worden in ieder geval redelijk vlot gespeeld. De hele tijd denk ik toch wel aan mijn pa’tje en ik heb de neiging om mijn tegenspeelster in de chatfunctie deelgenoot te maken van mijn gedachten. “Hee hallo, ik doe dit weer voor het eerst sinds negen jaar! Ik deed dit altijd met mijn vader!” maar ik hou me in en doe het niet. Als ik mijn beurt heb gelegd ga ik steeds even iets anders doen op mijn telefoon en check af en toe of er al een tegenbeurt is gespeeld.

Zo spelen we de nacht uit en de ochtend in. Het wordt vijf, zes en zeven uur en ik ga goeeeeeeeeeed! Ik maak mijn tegenspeelster gewoon he-le-maal in en win dit spel met vijfhonderdenzevenendertig punten! Janniezan is back baby 😉

Als janniezan haar bed uit kruipt is ze wel een beetje moe. Sterker nog, ze is helemaal geradbraakt… Leuk zo’n comeback, maar liever komen die heerlijke nachten van die ‘goeie slaper’ van weleer terug!

Zometeen naar het ziekenhuis voor een CT scan. Als ik volgende week te horen krijg ‘dat er geen afwijkingen te zien zijn’ dan slaap ik misschien weer een poosje wat beter. Who knows…