KILOMETERS VRETEN

Deze week had ik een project in Leeuwarden. Natuurlijk weer de nodige kuL meegemaakt, zowel in het project (=bouw van nieuwe winkel=vestiging van het bedrijf waar ik werk) als op de weg, want het betekende natuurlijk ook kiLometersvreten, iedere dag een aardig ritje. Het dieptepunt was natuurlijk een weer net iets te late blik op “die ettertjes” die daar ver weg in de polder, hun flitsertje in een tuin langs de snelweg, achter een speedboot (jawel!) hadden verstopt. Tssss… dat is dus niet zo SpeedbooT!!!

Goed, laat ik daar nu maar niet te lang bij stilstaan, we zien de nota wel weer verschijnen.

Maar het heeft iets geks vind ik. Zo uren in je eentje op de weg. Zo stil, zo met jezelf, lijkt een soort roes soms, zeker met dat zonnetje op je bol en de radio op de achtergrond waar allerlei bizarre berichten en reportages “uitkomen” (radio 1 stond op en er IS wat gaande momenteel, tsjongejonge).

En dan af en toe eens stoppen, om te tanken, of mezelf te buiten te gaan aan het inslaan van snoep :s OF om lekker een kwartiertje te relaxen, op een parkeerplaats langs de weg, met de deur open en je kop in het zonnetje, even z”nder voorruit ertussen, dan is het ineens even heel lekker, dat zogenaamde vertegenwoordigers- / vrachtwagenchauffeursbestaan dat ik soms heel even proef (denk ik).