KORTSTONDIGE DIAMONDGIRL
Ik ging dus dat weekje naar Turkije afgelopen september en één uur voor mijn vertrek richting Schiphol bedacht ik me ineens dat Turkije natuurlijk het ‘koop-hier-al-je-bling-bling-land’ bij uitstek is. Ik nam op de valreep mijn sieradenblikje onder de loep en propte al mijn ‘oude goud’ met uitzondering van een paar bijzonderheden in een klein etuitje. Stel je van mijn ‘al mijn goud’ niet al te veel voor, het was een bakje met een kapotte armbandjes, een oude beschadigde bedelarmband, een paar ringen, waaronder twee van mijn ex-geruimd-staat-netjes en een ketting plus een hanger of twee. Maar het was al met al toch een heel bosje bling bling, dat in het etuitje verdween. En nee ma; jouw ring en oorbellen en nee collega’s; die jubilaris-armband die mochten natuurlijk niet mee, die bleven lekker thuis.
In de loop van de vakantie kwam ik erachter dat mijn oude goud maar liefst een bedrag van 480,00 (!!!) vertegenwoordigde en dat opende normaal-onbereikbare-perspectieven in de juwelierswinkel! Ik zal jullie besparen wat je uiteindelijk allemaal moet doen om tot de koop van een mooie, passende en goed geprijsde (lees; minstens tot de helft van de oorspronkelijke prijs afgedongen) ring te komen, maar het viel niet mee vond ik (lees; ik heb een hekel aan dat geslijm en gedraai wat er blijkbaar allemaal voor nodig is). Gaandeweg het proces heb ik me ook nog eens laten verleiden om er een te kiezen waarvoor ik buiten mijn oude goud zelfs nog 150,00 moest bijbetalen. Maar voila…. uiteindelijk zat Jans in het vliegtuig naar Ollanda met een witgouden pronkstuk met 40 diamantpuntjes aan haar vinger.
En afgelopen zondag zat ik ergens in een kroeg en keek ik er nog eens vergenoegd naar. En afgelopen zondag, na nog een paar Metz dansuurtjes, zat ik in de auto terug naar huis en wilde ik dat nog eens doen. En toen was ie kaal, mijn vinger… En toen was ik ineens diamondgirl-af.
Misschien voelden de glimmertjes dat zij en ik niet echt bij elkaar pasten en rolden ze ongezien over de Metz-vloer richting een betere partij.
En al wat ik over heb is een fotootje
en het is nog een wazige ook.
Oh,oh,oh. Wat een……. Maar zoals elke tegenvaller zit er ook weer iets positiefs aan. Nou moet je volgend jaar weer met ons mee Jans. En dan mag die lange ook mee.Heb je m daarom misschien verloren? Tot snel maar weer. Groetjes Peter
op die fotos tr zien waren jullie in de verkeerde stad rotterdam is big schit ANSTERDAN is the place to be wat een levensles he nee hoor ik was een beetje aan het plagen de fotos vondt ik mooi