LIEFDE IS ALS EEN SNOEPJE

Verleid me, verstik me, pak mijn vrijheid af.
Bemin me, beperk me, ga je gang, ik ben laf.
Je wilt samensmelten, een onnozel idee,
maar ik ben romantisch, ik ga d’r in mee.
Kneed me en knerp me, wees lief en gemeen,
gun me de plek van het blok aan je been.
Als jij mijn vrouw bent, dan ben ik je man
en dan vechten we samen voor dat wat niet kan.
We doen nog meer water bij onze wijn,
totdat er alleen nog maar water zal zijn.
Helder, maar smaakloos, geen kleur meer, geen gloed,
zo leven we samen de dood tegemoet.
Weg met de eenzaamheid, leve de sleur,
jaloezie, irritatie, verwijten, gezeur.
De liefde geeft hoop, de liefde heeft zin,
de liefde is een valstrik, maar ik trap er zo graag in.
Steeds dezelfde fouten, steeds dezelfde pijn,
het is bijna net zo gruwelijk als helemaal alleen te zijn.
Maar misschien, is het deze keer anders,
misschien is het deze keer waar,
en is alle waarheid van de wereld maar een fabeltje,
dat wil ik zo graag geloven,
want ik hou zo veel van haar.
Het spel is weer begonnen, ik zit er middenin,
verslaafd als een verslaafde en verzetten heeft geen zin.
En ik kan alleen verliezen, mijn hart en mijn verstand,
want de liefde laat pas los, als ze is opgebrand.
En dan ben je weer jezelf, alleen en onbemind,
maar volwassen en verstandig, totdat het weer begint.

– Hans Teeuwen –

met dank aan M.

en toch he…. ehh… bestaat het wel geloof ik hoor…
liefde die leuk blijft…. als je je schouders d’r maar onder zet….