OOK AFGEROND
Op 21 oktober 2020 was ik bij de tandarts. Althans, tegenwoordig zie ik de tandarts niet meer, ik was voor reiniging en controle bij de mondhygiëniste, alleen als er iets bijzonders is dan ga je door naar de tandarts. Ééns in de zoveel jaar maakt zij dan ook een foto.
Meestal is dan alles dik in orde, maar deze keer dus niet. De vorige foto werd ook tevoorschijn getoverd en de tandarts moest er worden bijgehaald. “Tsja, je hebt een cyste op een niet doorgekomen verstandskies. Deze zat er de vorige keer dus ook al en groeit langzaam. Dat moet er wel uit. Ik maak een verwijsbrief voor de kaakchirurg.” Oh help, help! dacht ik uiteraard, maar ik had toen ook nog iets anders om me druk over te maken; ik zou de volgende dag een colonoscopie krijgen en die middag zou ik beginnen met vasten en laxeren. De enge gedachten over het bezoek aan de kaakchirurg moesten nog heel even plaats maken.
Ja en de rest is ‘geschiedenis’… toen die colonoscopie was gedaan werd mij verteld dat ik darmkanker had en ging ik vier dagen later een hele andere ziekenhuismolen in. Gedurende dat traject benoemde ik af en toe wel dat ‘ik ook nog naar de kaakchirurg zou moeten’, maar telkens zei de betreffende arts “dat komt later wel, lekker vanaf blijven nu.”
De kaakchirurg heeft dus flink plaats gemaakt, maar bleef ergens op de achtergrond wel de hele tijd ‘boven mijn hoofd hangen’ en op dinsdag 19 oktober, op 2 dagen na precies een jaar na de doorverwijzing, moest ik er aan geloven.
Oh jongens wat was ik bang! In dit kamertje moest ik wachten op de kaakchirurg met zijn verdovingsspuit. De behandelruimte ernaast werd slechts gescheiden door een klapdeur met ruitje. Ik hoorde van alles van de behandeling van de patient aldaar en daar werd ik niet vrolijk van!
En vrolijk was ik toch al niet want ik maakte me enorm druk over de ingreep. Ik was in augustus al even bij de beste man langs geweest en toen waren er een paar opmerkingen die mij er niet geruster op hadden gemaakt. *hij zit wel erg diep in je kaak *er moet een lange afspraak worden ingepland *hij zit wel erg dicht bij een zenuw, dus het kan dat je geen gevoel meer in je onderlip hebt *dat kan lang duren, of nooit meer terug komen, *maar je ziet het niet hoor, je lip gaat niet hangen ofzo! Je begrijpt dat ik al met al niet heel erg uit had gezien naar dit moment.
Afijn, toen de kaakchirurg na een heel poosje wachten aan mijn stoel verscheen, vertelde hij mij nogmaals hoe dicht de verstandskies tegen die zenuw aan lag en dat hij eventueel zou besluiten om de wortels te laten zitten. Hij zou dit beslissen terwijl hij bezig was, maar eens kijken hoe het ging. Hij hield het spuitpistool omhoog; “daar komt ie hoor”.
De ingreep heeft een half uur geduurd… Al die tijd lang heb ik naar dit plafond liggen staren, oh nee dat lieg ik. Ik had mijn ogen hartstikke stijf dicht en sowieso lag ik onder een lakentje met een gat ter hoogte van mijn mond. De kaakchirurg vertelde tijdens zijn werk precies wat er allemaal gaande was. “Dat was de cyste, die is eruit.” Vervolgens veel geboor en gewrik en een enorm getrek aan mijn mond! “Hij komt los hoor!” Vervolgens nog veel meer geboor, gewrik, getrek en nog een beetje meer verdoving. Ging dit nog goed komen? Wat duurde het lang! En net toen ik dacht dat hij zich zou bedenken qua wortels: “Dat was ‘m, hij is eruit.” En tegen de assistente: “Kijk de zenuw ligt helemaal bloot, maar hij is onbeschadigd.”
Ja en toen was ik weer thuis. Een cyste, een verstandskies en een enorme steen in mijn maag van de zenuwen lichter. Wat was ik blij! Het was achter de rug! Ik moest nog 48 uur koelen, een antibioticakuur slikken en spoelen met een chloor oplossing, maar dat maakte me allemaal niets uit.
Ik was er vanaf! Ik hoefde me niet meer zenuwachtig te maken! En het mooie was dat het gevoel in mijn onderlip gewoon nog aanwezig was 😀
De dagen erna werd mijn kaak ondanks het koelen erg dik, maar veel pijn deed het niet (lang leve de pijnstillers die ik ook mee had gekregen).
De dagen erna werden mijn kaak en kin erg blauw…
En daarna kwam er nog mooi geel bij. Maar ik lach nog steeds! Ik ben er vanaf!
Vandaag zat ik weer in de wachtkamer bij kaakchirurgie. Wel met een heel ander gevoel uiteraard, alleen even voor controle en voor de uitslag van het cyste onderzoek. Die uitslag had ik natuurlijk al lang weer opgezocht op mijnikazia.nl, dus ik wist al dat dat ‘gewoon een cyste’ was en niets engs.
En daarom kon ik heel anders kijken en lekker lachen, terwijl ik in het zelfde voorkamertje als de vorige keer zat te wachten op de kaakchirurg. En het blauw is ook al weg zie je dat?!
Het werd een bliksembezoekje. Alles ziet er goed uit en is mooi aan het genezen. Over een half jaar nog een keertje terug om te zien of alles dan helemaal goed is genezen.
Daar doen we het voor, een jaar naar dato is ook dit dus lekker A F G E R O N D !
