OVER DE TIENDE EN FB 050310
Ik droomde dat we de staatsloterij wonnen. 27,5 miljoen kregen we op onze rekening gestort. Ik werd er zelfs van wakker, wat een geluk hadden we gehad. Ik draaide me nog eens om en kroop lekker tegen Marcus aan, nog geen zin om het geluksgevoel los te laten, ook al moest ik eigenlijk mijn bed al uit. In mijn eigen halfwakkere fantasie werd het allemaal nog geweldiger. Ik bedacht het huis dat we zouden gaan bewonen, heel gedetailleerd. Het werd een penthouse in het centrum, ergens langs het water, in het Scheepvaartskwartier bijvoorbeeld. Een hele bovenste etage van een appartementen-complex, een dubbele etage welteverstaan. Met een vide in de woonkamer zodat je van het kantoor boven een beetje in contact kon blijven. En een gastenkamer beneden met een douche en wasbak. En volop terasruimte beneden, met verschillende zithoekjes met een kattenluikje voor de poezen natuurlijk. Een mooie keuken met een kookeiland en een open haard in de woonkamer. En hele hoge en grote ramen, met uizicht op de Erasmusbrug. Een hele mooie slaapkamer, met nog een stukje hoog terras, voor als we op zondag zin hebben om vanuit ons bed zo een terrasbed in de zon op te schuiven. En een hele grote walk-in closet natuurlijk en een grote badkamer met inloopdouche en bubbelbad. Drie parkeerplaatsen in de garage beneden, twee voor ons en nog ÈÈn extra voor de visite. En plaats voor fietsen natuurlijk, want als we daar wonen doen we alles op de fiets….
Ik ben er wel een uur voor blijven liggen. Zou ik blijven werken voor de gein? Ah nee, toch maar niet. Ik zou lekker op gaan zeggen en mijn leven verder aan andere dingen wijden. Aan ons eigen bedrijf ofzo, of aan iets nieuws. Dat verzon ik dan nog wel. Eerst maar dat huis, dat was de eerste prioriteit, dat zou ik helemaal mooi en naar ons zin gaan maken en daar was ik wel een poosje mee zoet. Uiteindelijk moest ik natuurlijk rennen, mijn werk was helemaal niet opgezegd en er stond geen 27,5 miljoen op onze bank.
Toch hoefde ik het nog niet helemaal uit mijn hoofd te zetten, want die avond op 10 maart was de trekking. en het was de dag dat ik al zes jaar ‘liep’ met Marcus. Ja 10-03-05 was onze dag. En ons staatslotnummer was met 05 03 en 10! Helemaal onze datum, precies andersom! En FB? Ja, voor Fijn & Bijzonder natuurlijk, want dat kon het worden of Bijzonder Fijn, ook goed.
Bijzonder goed gemutst vertrok ik naar mijn werk, kwam ik ’s avonds weer thuis en zaten we lekker ‘onze dag’ te vieren. “Hoe laat was die trekking nou eigenlijk?” “Ohw die was om acht uur geloof ik.” Op mijn staatloterijapplicatie zag ik het al staan “helaas geen prijs” voor Marcus en Jans. Geen penthouse dus, maar gewoon weer doorzoeken naar een huis in onze eigen prijsklasse. Gelukkig zijn we WEL gelukkig in de liefde, jammer dat je het dan niet OOK in het spel kan zijn. Want dat huis…. dat zou echt heeeel mooi zijn geworden ;o)
