PAAS-EITJES ZOEKEN ANNO 2010 – PART III
Hartstikke tof die hypermoderne paaseizoekactie, maar mijn lief zei: “alles leuk en aardig, maar we gaan met Pasen niet helemaal naar Amsterdam om die eieren te zoeken”. In Amsterdam komen ze namelijk OM van de eieren, maar in ons eigenste Rotjeknor stond de teller nog steeds op 2 (waarvan 1 van mezelf dus). Zo ging het er niet inzitten voor ons, dat eitjes zoeken. Oebe van Occhio mailde me; “Rotterdam is nog wat ondervertegenwoordigd, kun jij niet even campagne voeren?”. Nou had ik al gepost, getwitterd met #ei2010, ge-re-tweet met #rotterdam Èn een linkje op hyves gezet, wat meer kon ik nog doen?
Die avond hebben we nog een date met een aantal vrienden in een naburig cafÈ. Je raadt het al; midden in het feestgedruis, want er was een aardige party gaande daar in het cafÈ, belaag ik mijn vriendinnen met blanco ei-vellen. Ik leg ze uit; “Ja, op een iPhone heb je Layar, dat is o zo handig als je op huizenjacht bent en dergelijke en nu hebben ze dus een ei-zoek-actie, dat is dan voor Twitteraars, die moeten dan die eieren zoeken en een foto van zichzelf maken met het ei en dit tweeten met het bewuste ei-nummer. En degene die de meeste eieren vindt die kan een chocoladeverrassing winnen. Maar Rotterdam is onder-vertegenwoordigd, dus als jullie morgenochtend voor mij die eieren inkleuren dan meld ik ze even aan, want per ei moeten de coordinaten worden ingevoerd. Dan pas krijgen ze een nummer en dat bel ik jullie dan nog even door. Ja?” Mijn vriendinnen kijken mij maar bevreemd aan, Twitteren, iPhone, Layar, Twitpic, daar zijn ze helemaal NIET mee bezig. Die Jans is hartstikke gek wordt er gelachen, wij paaseieren inkleuren! Waar haalt ze het vandaan! Ondertussen vraag ik de barman of ik een ei aan zijn cafÈraam mag hangen. Dat mag. Vriendin S. zegt: “ik heb geen kleurpotloden” maar ik kan zeggen “dat geeft niet” want daar had ik nou net een handje van in mijn zak gestoken.
De avond is supergezellig, we dansen, drinken, zingen en we lachen, met name om paaseieren en hoe we dat morgenochtend dan allemaal gaan doen. Voor de deur poseren we nog even met ei nummer 82, “vooruit we zullen we het wel voor je regelen met die paaseieren” wordt er beloofd.
Toppertjes zijn het, mijn niet-op-twitter-te-vinden-vriendinnen!
En vanmorgen was het dan een heel heen en weer ge-sms, van ei-nummers en foto’s van ingekleurde eieren en paasgroetjes. Ik vond het een hele leuke extra dimensie aan Pasen en het Paasontbijt.
Wat doen we in 2011?
