SCHRIJF JIJ EENS WAT…

Ok, ik moet een pleidooi schrijven over het nut en de nutteloosheid van kunst en/of kunsteducatie. Al twee weken geleden kreeg ik deze opdracht te horen aan het eind van les I en sindsdien worstel ik er in gedachten mee, zonder ook maar een ronde verder te komen. Vele malen heb ik inmiddels achter mijn twee computerschermen gezeten. Op het ene scherm een open woorddocument met het gevraagde onderwerp al mooi dik en in schuinschrift geschreven prijkend bovenin de nog verder witte pagina. Op het andere scherm mijn Firefox browser met google.nl erin.

Ik typte vele zinnen; Wat is kunst, wat is kunsteducatie, wat is het nut van kunst, wat is goed voor het welzijn van de mens, wat stimuleert de menselijke geest, wat is geluk, wat is welzijn, wat is het nut van kunst educatie, wat is de zin van het leven? (aaaargh!)

Op allerlei sites gekomen waar ik eerder nooit kwam. Begonnen aan het lezen van teksten van mensen die allerlei interessante dingen over kunst neer hebben gezet, maar steeds vrij snel alweer afhakend omdat de hoogdravende zinnen me verwarden. Me ondertussen onzeker of onzekerder gaan voelen; ben ik de enige dit die zo voelt? Snap ik nou gewoon niet wat kunst is en is dat nou niet heel erg dom van mij? Waarom kan ik mijn aandacht niet bij die teksten houden, ben ik zo onderontwikkeld dan? Wat dacht ik eigenlijk toen ik aan die cursus begon. Had ik het nog niet moeilijk genoeg met alle dagelijkse sores om dit probleem er nog bij te nemen? Hoe moet ik me daar straks vertonen zonder een zinnig verhaal. Dacht ik dat ik aardig kon schrijven? Waar heb ik dat eigenlijk vandaan gehaald?

Ok het lukt gewoon niet. Ik ga niet, mail wel dat ik ziek ben ofzo. Ok ik ga wel en dan zeg ik gewoon ‘ het is niet gelukt, nou kon ik wegblijven met een smoes, of toch maar gewoon komen en nog wat proberen op te steken van de andere inbreng’. Heel stoer gewoon, wat kan mij dat schelen. Maar daarna weer knagend; Dan zit ik daar wel zwaar voor gek eigenlijk. Durf ik dat überhaupt wel?

Waarom ben ik eigenlijk naar die cursus columns schrijven gegaan? Ik heb het al zo druk met mijn baan die me op dit moment niet zo bevalt en waarvan ik de laatste tijd vaak stijf sta van de stress. Ik heb het al zo druk met mijn 2e baan die bestaat uit het bijhouden van de administratie van het eigen bedrijf van mijn partner en waar ik op dit moment gigantisch mee achterloop. Ik heb het al zo druk met werken aan persoonlijke probleempjes waar ik hier niet over uit ga wijden maar waar ik wel wat tijd mee kwijt ben in en rondom hele andere groepjes dan deze. Ik heb het al zo druk met wassen, strijken en schoonmaken. Ik heb het al zo druk met het bekijken van ‘zogenaamde’, want dat heb ik intussen wel even meegepikt, ‘weinig originele exploitatiefilms en series die mijn geest niet bijzonder prikkelen door schoonheid en mij niet uitdagen tot nadenken’, maar die mij wel lekker laten vluchten uit de stress van de eerder beschreven realiteit.

Ja ik heb het al zo druk, dat had ik me vooraf al bedacht. Maar ik weet ook dat die dagelijkse werk en stressdingen niet weg zullen gaan. Dat zijn van die dingen die je moet ondergaan en moet blijven doen omdat het brood op de plank brengt en omdat je nou eenmaal moet meedraaien in die maatschappij waarin je leeft. Beter niet gaan wachten totdat het rustiger wordt met die dagelijkse dingen, want dat wordt het hoogstwaarschijnlijk nooit. Ik bedacht me dus dat ik ondanks die drukte zou gaan, omdat ik ook dingen wil doen die niet hoeven maar die ik leuk vind, waarmee ik me kan ontspannen, waarin ik me kan uiten. Die dingen prikkelen je geest op een andere manier en geven je energie!

En dat is dan waarom ik dacht dat het nuttig zou zijn om deze activiteit bij de SKVR gewoon toch te gaan doen. Voor mijn welzijn dus, om mijn geest eens te verwennen met wat andere stress dan de gebruikelijke, er ook nog iets van te leren en contact te hebben met andere mensen die van schrijven houden. Daar word ik dan misschien nog iets drukker maar ook iets gelukkiger van…

Kunst en/of kunsteducatie (dus activiteiten
als bij de SKVR) zijn onmisbaar voor ons welzijn
en geluk, dus heel nuttig.

Mijn pleidooi: (in maximaal 200 woorden)

Kunst is een creatie, een uiting van een mens die tot doel heeft menselijke zintuigen te prikkelen door originaliteit en/of schoonheid.

Kunst is nuttig voor het welzijn van de maker omdat hij creatief bezig kan zijn, hij zijn emoties kan proberen te uiten en onderzoeken door het maken van iets tastbaars en dit kan tonen aan een of meerdere medemensen. Hij kan genieten van het geestelijk contact dat hij hierdoor met een ander maakt en van het bezig zijn op zich.

Kunst is nuttig voor het welzijn van een toeschouwer omdat hij met het bekijken of beluisteren van kunst of een kunst uiting kan genieten van iets moois en ook geprikkeld wordt om na te denken of te fantaseren over hetgeen de kunstenaar bedoeld en wil overbrengen. Daarbij kunnen beiden even ontsnappen aan de stress van het drukke leven in een serieuze en veeleisende maatschappij. (145 woorden)

Kunst en/of kunsteducatie (dus activiteiten
als bij de SKVR) zijn volkomen nutteloos.

Mijn pleidooi: (in maximaal 200 woorden)

Kunst is een creatie, een uiting van een mens die tot doel heeft de menselijke zintuigen te prikkelen door originaliteit en/of schoonheid.

In een samenleving waar alles wat je doet een of andere praktische of geld opbrengende waarde moet hebben is kunst bekijken en/of beoefenen een verademing. Kunst hoeft niet praktisch of nuttig te zijn. Kunst is uiten of proberen op te wekken van emotie. Kunst is spelen, Kunst is er voor de ontspanning. Kunsteducatie helpt mensen op weg om zich uit te leven in kunst, om daarin lol te beleven voordat ze zich weer moeten storten op nuttige zaken. (100 woorden)

 ( KUNST: schilderijen, tekeningen, beeldhouwwerken,
fotografie, muziek, film, literatuur, theater, dans, bouwkunst. )