SKELETTEN STREETDANCE

Al schrijvend over het toneelspel van mijn collega D..
mijmerde ik onderwijl ook nog eens even terug naar mijn eigen “minutes-of-fame-on-stage”…

Ik zit namelijk al jaaaaaaRen op dezelfde sportschool alwaar ik lessen als aerobics, bbbb, body definition, steps, kick&punch, etc. volg. Het is echter van oorsprong een dansschool en er zijn dus ook allerlei danslessen te volgen daar. Een paar jaar geleden bedachten vriendin S. en ik dat we ons dan ook maar eens in het “strAAtdansen” moesten gaan bekwamen…. Vol goede moed namen we plaats achter de lerares die na het opwarmen, hetgeen nog best goed te volgen was, wat hippe danspassen begon voor te doen. Wij deden haar zo goed en zo kwaad als dat kon na. Het zag er heel leuk, soepeltjes en stoer uit bij haar, maar als je dan langs haar heen naar de grote spiegel-wand keek dan zag je daar minstens twee houten Klazen die alles behalve stoer stonden ‘heen-en-weer’ te schokken. Je raadt het al; vriendin S. en ik hadden nog wel wat te oefenen.

Na een paar weken werd ons medegedeeld dat we nu zouden gaan oefenen voor een optreden in het Zuidplein Theater. De dansschool had namelijk ieder jaar een avondvullend dansprogramma waaraan alle dansklassen deelnamen, ook de beginners. Ohjeetje…. Nog ijveriger dan we al deden stortten we ons op de uit te voeren danspasjes. Onze dans werd samengesteld op het ‘Smooth Criminal’ van Michael Jackson, dat was wel een strAAtdans-achtig koel nummertje. Een beetje jammer dat we die A-sexuele skeletpakjes aanmoesten, achteraf bleek dat die ieder jaar aan de beginners werden toebedeeld (tsssss). Nee, echt een woest erotisch geheel zou het niet gaan worden en we hoefden er ook niet echt op te rekenen dat het publiek een van ons zou gaan herkennen. Maar goed, het schaamrood op onze kaken zouden ze dan in ieder geval ook niet zien!

Afijn, we hebben het gedaan. Opgetreden voor een vol Zuidplein Theater en het was best eng. Maar weet je wat ook al heel eng was? De generale repetitie ’s middags… Toen zat de eigenaresse van de dansschool ineens in de zaal… en zij riep nadat wij nog maar nét, wat trillerig stonden te ploeteren ineens keihard “STOP!”…. pwapwapwa…. geschrokken hielden we halt. Werd de dans waar we een maand of drie op hadden geoefend nou toch nog voortijdig afgekeurd?

Een zucht van verlichting ging door ons groepje toen bleek dat ze alleen vond dat het licht er niet uit zag en dat dat bijgesteld moest worden. Wij zelf waren de bom! Als echte smooth-criminal-skeletten deden we ’s avonds ons strAAtdansdingetje, 3 minuten lang ja!

Daarna een uurtje of twee onze smoeltjes poetsen,
maar ach, zo gaat dat in het artiestenleven….