VAN DRUK GEDOE, HARD GEREN EN AFTEN

Ok, ik ben niet veel anders gewend dan dat drukke gedoe; het van ‘hot naar her’ rennen en het ‘overal nét te laat’ verschijnen (of gigantisch dat kan ook nog). Ik heb nooit veel nachtrust; want de werkdag is te lang, de avond altijd te kort en er is zoveel te doen. Het opgejaagde gevoel is me ook niet vreemd; want mijn social-life-circle is groots en er zijn altijd wel een paar mensen die ik eigenlijk nog moet bellen, mailtjes die eigenlijk nog moeten worden geschreven en ik moet altijd wel ergens naartoe.

Maar nu…. nu moet ik zo langzamerhand eens een beetje gaan oppassen. De afgelopen week is het niet meer goedgekomen met het slaap-ritme in huize Jans. Na het overslaan van de vrijdag-Pivot-omzet-nacht ben ik constant raar blijven doen en ging ik een aantal avonden pas om een uurtje of drie naar bed. Dat hoeft op zich niet erg te zijn, maar als ’s morgens om zes uur die wekker afgaat dan ben je echt niet blij. Op het werk is het zo zachtjes aan ook een hectische bende aan het worden, dus daar uitrusten is er ook even niet bij en gisteren stond ik bijvoorbeeld om half zeven ’s morgens de badkamer te soppen (Want met al dat “ik word wakker en ik denk aan Pivot” en “ik moet naar bed maar ik zit aan Pivot”-gedoe is mijn normaal gigantisch gecontroleerde huishouden ook aan het versloffen.) om me vervolgens weer in een giga-race-tegen-de-klok richting IJsselstein te storten.

Zoals ik al zei, ik ben het gewend…. maar als je in de spiegel kijkt en een wittig gezicht met pukkels op de kin ziet, vervolgens met je tong door je mond gaat en aan de binnenkant van je wang die vreselijke AFTEN voelt (!) dan…. dan…. denk je bij jezelf: Volgende week ga ik iedere avond weer netjes koken, iedere ochtend sinaasappeltjes persen, kiwi’s eten en iedere avond om tien uur naar bed…

Maar eerst nog ff weekend.