WE WENT OUT ONE NIGHT
Het was heel leuk en gezellig. Boven verwachting zelfs… en nu? nu heb ik een beetje last van vlaagjes ego-pijn. Want hij heeft (nog) niet gebeld… En in mijn hoofd zingt Macy Gray… “we went out one night, everything went right, we had such a good thing going, hEE why didn’t you call me?” Vervolgens moet ik daar dan ook wel weer om lachen. “Kom op, loosen Up!” zeg ik dan tegen mezelf. We zien wel, zo belangrijk is het nu ook weer niet en het zegt niets, dat het al 5 (!) dagen geleden is. Hij is een man en die komen toch van Mars enzo (?). En zij is LieF (met een hoofdletter L ja), want zij smst vanuit het buitenland dat hij, mij vast heel leuk vindt, maar misschien verlegen is… En in mijn hoofd speelt het flashback-diner-filmpje soms small-talk-scenes af… en dan wil ik gebeld worden en een afspraak maken voor meer van dat. En daarna komt mevrouwtje “graag of niet” die me wijst op tien andere vogels (helaas in de lucht ;o) En zo wisselen nonchalance, vertrouwen en onzekerheid elkaar af… Strijden om de beste plek in mij.
En ondertussen neurie ik het liedje van Macy
en soms wissel ik het af met dat andere liedje van haar.
… *grijnz* …
en ondertussen zit er in Rotterdam zelf een gozer die denkt…waarom nou niet ik… 😕
Tring tring
Enorm knap, dat je dat al vijf dagen volhoudt, dat wachten.
Ikzelf ben zo’n dramaqueen dat als er binnen 2 dagen geen respons is, ik maar zelf een soort van killer stuur …. (- en daar dan direct spijt van heb …
– ik zelf een ongelooflijke achterstallige muts ben in mijn eigen respons…).
Ik hoop hier binnenkort een fantastische roze lente op je roze log te lezen!!!
Sjit ik d8 ik……@#%#$@%@
Niet dus……zniv
En ik ben ’t ook al niet…
Damn!