OVER ‘PIKKEN’ GESPROKEN

Een maand of tien geleden reed mijn lief ook al goedgemutst in zijn auto rond toen hij door ‘een pik’ langs de kant werd gezet. Hij reed niet te hard, hij zat niet te bellen, hij reed niet door rood, het was gewoon een ‘algemene controle’. Mijn lief had alles op orde; hij kon zijn rijbewijs laten zien, hij had zijn kentekenbewijs bij zich. De ‘pik’ had geen enkele reden om hem langer op te houden, maar ging toch nog maar eens een rondje om de auto heen. “Je linkervoorband is versleten” zei hij tegen mijn lief, terwijl hij met zijn vinger over de band streek. “Ik zal ernaar kijken” antwoordde deze “bedankt voor de tip.” “Ja hoor”, zei de ‘pik’, “maar ik ga je er wel een bekeuring voor geven”.

En zo kon mijn goedgemutste lief met prima rijgedrag, alsnog met een bekeuring van 70 euro en een ‘stukken minder humeur’ zijn weg vervolgen. Kinderachtig of niet?

Mijn lief vond het in ieder geval niet zo tof en besloot hier maar eens bezwaar tegen aan te tekenen. Zo stuurde hij een brief naar CJB. Toen hij een standaard afwijzing van bezwaar ontving, stuurde hij er nog eens een brief overheen. Een aantal weken later stond hij voor de rechter. Mijn lief had zich goed voorbereid, zijn hoofdbezwaar was het feit dat de ‘pik’ niet met een meetinstrument had geconstateerd maar met zijn vinger. Zo dacht hij milimeters te kunnen voelen en bewijzen en dat had hij dus beter niet kunnen doen, want slechts met een meetinstrument METEN is zeker WETEN. De rechter gaf mijn lief gelijk en zo haalde hij zijn gram. De 70 euro mochten weer terug in zijn portomonee.

Het gram is gehaald, de euro’s echter niet. De heren zijn veel lakser in betalen dan in vorderen, want als je andersom te lang met betalen dan wacht, dan volgen er vette meerprijzen. Wij wachten nog steeds. Misschien is het tijd om ons bedrijf weer even in bedrijf te stellen?