TOCH OOK MIJN KOPJE THEE?

Afgelopen zaterdag is deze “Rock-Girl” alwéér at some kind of TecHno-Party geweest. Daar waar ik een aantal jaren geleden (en ik doe het morgen natuurlijk ook nog en weer!) uren stond te blauw-bekken voor een prime-plek bij Bowie. Daar waar ik regel-matig bij Lenny’s showtjes stond te mijmeren, bij Rage against the machine en Cypress HiLL stond te springen. Daar waar ik me rot rende over het Goffertpark-veld om mezelf te verzekeren van een hele ruime-dichtbij-blik op mijn oldtime-Jagger-favorite, daar waar ik meegalm met Radiohead, U2, Joan Osborne, Anouk, Macy Gray, the Cure of the Peppers en net zo makkelijk met Hazes, Frank Boeijen, de Dijk of noem maar op. Daar waar ik in mijn jeugd een Rood-Groen-Geel-Rasta-petje had en Reggae-Marley en -Peter de hele dag van mijn cassettebandjes afjam’den. Daar waar mijn ALLEReerste concert er eentje van Rodje Stewart was, daarna n paar van Bruce Springsteen en mijn ALLERlaatste van Zuco 103… Daar dacht ik al die tijd toch echt dat house & techno niet aan mij besteed was. Niet mijn ding, niet mijn kopje thee… Maar nu, moet ik er geloof ik toch enigzins op terug gaan komen. Alhoewel ik van sommige ‘house’ nog steeds de kriebels krijg heb ik inmiddels ook al heeeeel veel leuks op dat gebied gehoord! Dat allemaal dankzij die Haagse Sound ArchitecT dan he, die me overlaadt met mixjes en nummertjes en me meesleept naar al dit soort feestjes…

Erg hard hoeft ie niet te slepen BTW. Ik ben al behoorlijk ‘om’.